Γράφει η ιστορικός τέχνης Νικολένα Καλαϊτζάκη, για το έργο του Asterios Toris »Συμβάντα»
« Καθισμένη για ώρες μπροστά στο έργο του Asterios Toris,
παρατηρώ τους προβολείς πώς εστιάζουν κάθετα και επιταχυμένα , σε έναν παράξενο, ολοκληρωτικά κατασκευασμένο – εξαρχής – , αδιάκοπα ενεργοποιημένο παλμικό μικρόκοσμο .
Το έργο σταδιακά απογυμνώνεται · γίνεται οικείο καθώς ξεπροβάλλουν ανάκατα οι πολύπλευροι μηχανισμοί του. Οι τεχνικές υφές του, η χρήση μιας φαινομενικά ανεπιτήδευτης, βιαστικής πινελιάς, οι πλούσιες χρωματικές διαβαθμίσεις και η ζωηρή αποτύπωση των στιγμιαίων εντάσεων, η στοχευμένη σε σημεία παράθεση – έκχυση της χρωματικής παλέτας που εξυπηρετεί τον σκοπό.
Και η τελική ανάγνωση μοριακών συστημάτων σε έναν κόσμο πυρωμένο, ζωντανό, εκρηκτικό, μιας Τέχνης που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γόνιμος τόπος μιας ιδιάζουσας δυναμικής εξπρεσιονιστικής αφαίρεσης με στοιχεία από τον συμβολισμό.
Αυτός είναι ο κόσμος του Αsterios Toris.
Θα έλεγε κανείς πως το ίδιο το χρώμα στο έργο του , ανάγεται σε μια μουσική νότα που ταξιδεύει γυμνή – αθώα στην παιδικότητα της- σε ονειρικούς τόπους βυθισμένων συναισθημάτων.
Εκεί αναγεννάται, κορυφώνεται, εκρήγνυται, καταστρέφεται στην ανάβαση της- συναντά την κάθοδο . Άλλοτε αιωρείται μετέωρη ή αποκτά μορφική υπόσταση. Γίνεται ένας ζωντανός οργανισμός επαρκώς αναγνωρίσιμος – που αναπνέει, διασπάται, μεταλλάσσεται –ένα πρόσωπο, ένα πτηνό, ένα συμβάν…»
Νικολένα Καλαϊτζάκη,
Ιστορικός Τέχνης,Curator
Νικολένα Καλαϊτζάκη - nikolena kalaitzaki 